Does it matter

Zoals al eerder genoemd, probeer ik in vele opzichten milieu bewuster te leven. Elke keer als er een nieuwe scenario opdoemt, kijk ik of dat op een meer duurzame kan aanpakken dan voorheen.

Nu wilde het zo zijn dat ik al een tijdje een flink stuk van mijn haren wilde knippen. Deels door wat ik hierboven schreef en deels doordat ik een onbetaalde stage deed en daardoor redelijk krap bij kas zat, twijfelde ik of ik het bij een kapper zou laten doen.

Mijn kapper gebruikt toch altijd weer extra serum, mousse, masker, weet ik wat voor onzin allemaal en het besparen hierop zou (relatief weinig, maar toch) besparen op het milieu.

Kortom: ik besloot het zelf te doen. De schaar erin en niet te moeilijk over doen. Een maandje geleden had ik het tot net onder mijn schouders geknipt. Maar een week geleden besloot ik dat het korter moest, dus mijn moeder mocht deze keer aan de slag. De keerzijde van niet naar de kapper gaan (of niet eens, want de kapper heeft daar ook een handje van) is dat er een flink stuk meer af ging dan gepland.

Met als resultaat de foto’s hieronder. Achteraf gezien toch wel erg blij mee en vooral (heb ik vooral in het begin 100x moeten herhalen voor mijzelf): het is maar haar!

duurzame disco

Het festival/feestjes seizoen komt er weer aan!

Afgelopen zaterdag mocht ik mijn eerst kind of festival van het jaar bezoeken: Vondeldisco! Niet echt een festival, maar wel een leuk feestje in de tuinen van het Tropenmuseum. En om het extra leuk te maken: silent disco! We hebben ons ten zeerste vermaakt.

Dus, de kop is eraf. Aanstaande zaterdag het festival waar het gaat om zien en gezien worden, maar wat toch zeker de moeite waard is: Amsterdam Open Air!
Wat leuk is, is dat ik elk jaar de duurzame maatregelen bij festivals zie toenemen. Bij AOA ruilen ze bijvoorbeeld het betalen met muntjes in voor pinnen, gebruiken ze herbruikbare plastic bekers, geen vlees en hebben ze een duurzame kledinglijn.
DGTL, een dance festival, is al meerdere keren uitgeroepen tot het meest duurzame festival. Ook hier is alleen vegetarisch eten te koop en een derde van het voedsel bestaat uit ‘gered’ voedsel. Sterker nog: je gooit minder afval weg bij een DGTL festival, dan dat je een dagje thuis doet!
Dit noem ik vooruitgang!

Quarterlife crisis

Daar zijn we weer, na de gebruikelijke intermezzo.

Paar maanden verder na mijn laatste post en inmiddels redelijk wat gebeurd. Ik heb in januari mijn bachelor rechtsgeleerdheid afgerond aan de UvA. Dit mocht ik afronden met een 8 voor mijn scriptie met als onderwerp ‘De juridische mogelijkheden voor gemeentes om duurzaam bouwen af te dwingen’. Na mijn welbekende ‘hé, een zes is oké’-houding van drie jaar lang, was dit een mooie afsluiter.
Aansluitend ben ik begonnen met een twee stages (na elkaar) bij twee verschillende advocatenkantoren in Amsterdam. Ik zit inmiddels in de laatste twee weken van mijn laatste stage. Ontzettend veel geleerd, maar vooral: hetgeen waar ik 3,5 jaar voor gestudeerd heb, bleek in de praktijk niet echt in mijn straatje te liggen…
Ik noem het de quarterlife crisis: een omslagpunt waarbij ik keuzes moet gaan maken die de afgelopen jaren niet voor de hand lagen (en dit als excuus te mogen gebruiken om je dagelijkse voedselinname flink te vergroten).

Met betrekking tot mijn blog heeft dit niet veel invloed. Ik ben mij de afgelopen paar maanden echter wel steeds meer gaan verdiepen in duurzaamheid. Ik denk dat dat wel een mooi prominent plekje gaat krijgen in meerdere posts.

To be continued…

Kerstige festiviteiten

Het zit er alweer op!
De afgelopen paar dagen waren heerlijk. Lekker veel eten, we hebben een familie pubquiz gedaan, uit eten geweest en naar het light festival in Amsterdam, kerstzang met allemaal vrienden. En vooral ’s middags: heel veel uitbuiken.

Vanaf nu is weer de tijd aangebroken waarop we ons mentaal mogen voorbereiden op het volgende partijtje: oud & nieuw!
We gaan met vrienden een diner doen. Dus lekker lang tafelen en veel champagne.
Na de vakantie ben ik een heel ander mens.

schaapachtig

Een van mijn dromen die een mogelijkheid zag om tot werkelijkheid te komen: alpaca wandelen!

Een tijdje geleden hadden we een vriendinnetje dit cadeau gedaan voor haar verjaardag, en uiteraard hadden we ook meteen tickets voor onszelf gekocht (cadeautje voor jezelf is nooit weg).
Mi gado, wat kan een mens gelukkig worden van een fraaie wandeling door het groene woud van Brabant met aan de lijn een aandoenlijk schaapachtige. Ik weet niet of de alpaca’s zelf daar ook zo over dachten, maar naar mijns inziens hebben mijn alpaca Emma en ik een exceptionele, emotionele band opgebouwd. Toch?

Paradoxale maand

Jeeeeuuuoohhh shit december komt eraan.
In eerste instantie word ik altijd extatisch van vreugde bij de eerste geluiden van kerstliedjes. Maar een paar nanoseconden later sijpelt het door als een alarmbel die aangeeft dat je nog maar een paar weken hebt om te bloeden, zweten en tranen te laten voor de tentamens.

Zo verloopt het elke keer, de afgelopen vijf jaar. En dit jaar is niet anders. Ik word blij van alle kerst- en nieuwjaarsdinertjes, het weerzien van familie en vrienden en de knusheid van lichtjes, lekker eten en versierde bomen. Maar ook weer mistroostig van de lange dagen in de bieb, het vele plannen van alle afspraken en dit jaar ook de deadline van mijn scriptie die een lange schaduw werpt over mijn feestvreugde.

Maar aan alles komt een einde, vanaf 21 december ben ik klaar om te proosten!

 

Review: Too Good To Go

Ik ben erg geïnteresseerd in de klimaatverandering, de daarbij komende problemen en vooral de tot op heden bedachte oplossingen. Dit zijn oplossingen op grote schaal, zoals  The Ocean Clean-Up. Maar ook kleinere projecten kunnen op den duur zeer effectief zijn. Zo kan je zelf natuurlijk makkelijk bijdragen door afval te scheiden, vaker met het openbaar vervoer te gaan i.p.v. met de auto en minder vlees te eten.

Maar nu vertelde iemand een tijd geleden over een ander concept dat ziet op het tegengaan van voedselverspilling: Too Good To Go. Dit is een app waarbij veel restaurants, bakker, supermarkten, etc. bij zijn aangesloten. Op de app geeft het bedrijf aan of het die dag een pakket aan eten over heeft of niet en dit wordt dan voor een klein bedrag (max. 6 euro) te koop gezet. Dit pakket kan je dan tussen bepaalde tijden ophalen. Hiermee voorkom je dat voedsel onnodig wordt weggegooid en nog voor een goed prijsje ook!

Dit moest ik uiteraard proberen, dus met een vriendin had ik bij de Albert Heijn, Marqt en Anne & Max pakketten opgehaald voor in totaal 11 euro.

 

Behoorlijk wat eten en drinken dus. We gingen een beetje brainstormen over wat we ervan konden maken. Je weet niet van tevoren wat je krijgt, maar er wordt wel enigszins logisch nagedacht over wat ze in de pakketten stoppen. We kwamen uit op een drie gangen menu.

 
We waren beiden erg enthousiast over het resultaat. Het eten was van goede kwaliteit en we kookten met ingrediënten die we anders niet zo snel zouden bedenken.
Inmiddels heb ik de app al vaker gebruikt. Laatst hadden we zelfs een dinertje met vijf mensen en heb ik bij drie supermarkten pakketten gehaald voor 13 euro. Met die pakketten hadden we een drie gangen diner in elkaar geflanst voor vijf personen deze keer!

Kortom, een slim bedacht en goed werkende oplossing met voor alle betrokken partijen voordelen.

Mighty Montenegro

Het chronologisch ritme in mijn blogposts is tot op heden nog spoorloos. Maar gelukkig zijn er grotere zorgen in de wereld.
Ik wilde toch nog even kort mijn vakantie in Montenegro van afgelopen augustus delen. Ik heb samen met een vriendinnetje acht dagen in dit prachtig land gereisd. We hadden een autootje gehuurd en met de nodige Google Maps en de bijbehorende torenhoge telefoonrekeningen (Montenegro ligt kennelijk niet in de EU), zijn we op dag één van de hoofdstad Podgorica naar het kustplaatsje Budva gereden. Vanuit daar zijn we naar de plaatsjes Herceg Novi, Kotor, Tivat, Petrovac, Cetinje gereden. Allen ten zeerste aan te raden.

Heerlijk land, prima prijzen, nog niet achterlijk veel toeristen, vers eten, goede wegen en immense uitzichten. Dus nog op zoek naar een vakantiebestemming, dan is dit nog redelijk onontdekte land ten zeerste aan te raden!

Voor meer Montenegro klik hier, op Polarsteps heb ik elke dag bijgehouden.

Ommekeer

Ik ben overwegend perfectionist, neigend naar OCD. Maar zo eentje die het nog net voor elkaar krijgt om de officiële stempel te ontwijken. Des te opmerkelijker dat mijn geheugen mij bij de simpelste zielen zaken in de steek laat, de laatste tijd.

Paar weken terug besloot een dergelijke inner-me dat mijn waardigheid wel op een lager pitje kon. Dit uitte zich erin dat ik op de wc op de UvA zat, met de broek op de enkels, zoals dat dan gaat. En kennelijk vond mijn onderbewustzijn het overbodig om de deur op slot te doen, dus kwam er iemand binnengewandeld. Allebei even een moment van totale verslagenheid en immense ongemakkelijkheid. Nou denk je oké kan gebeuren. Maar denk je dat nog steeds als het twee keer gebeurt. In dezelfde week. Terwijl ik maar vier uur per week op de UvA hoef te zijn.

Dat daar gelaten, heb ik er nu ook een handje van mijn bril te vergeten. Dinsdagavond op weg naar Amsterdam in de auto. Halverwege de snelweg erachter komen dat die blur van plaatsnamen op borden normaal gesproken wel iets herkenbaars voorstelt. Godszegen dat ik niet het nieuws heb bereikt met meerdere auto ongelukken. Gisteravond bij tennisles bril weer vergeten. Gelukkig was de ene vriendin ziekjes en de andere had het chronisch koud dus de tennisdocent vond het erg vermakelijk dat hij ons kon trainen voor de Paralympics.

Zolang je er maar om kan lachen. Of niet, maar veel doe je er niet aan.

berlinna

Ik bedacht me dat ik ongegeneerd mijn zomervakantie verhalen heb geskipt tijdens het schrijven van mijn laatste posts. Dus houdt uw laptops, smartphones, tablets, bibliotheek computers goed vast en be prepared to be blown away by my adventures.
Oké, te hoge verwachtingen gekweekt.

Maar goed, ik ben begin deze vakantie met vriendinnen van studie naar Berlijn geweest. Ik ben in redelijk wat hoofdsteden van Europa geweest ondertussen, maar de hoofdstad van onze enige eigenste oosterburen was mij tot dusver telkens ontglipt. Het stond wel een aantal jaar op de planning, maar het werden maar geen concrete plannen. U begrijpt, de verwachtingen waren ondertussen hoog.
De eerste dag hebben we vooral alle WOll-gebouwen bezocht en een paar musea. De andere dagen hebben we ons vooral gericht op de gezelligheid die Berlijn op vele verschillende plekken biedt. Twee binnentuinen waar ik vooral hyped over was, waren de Prinzessinnengarten en Holzmarkt25. Zeker een aanrader.